我有你就足够了，你是我的将军 (เหลี่ยมรักเล่ห์ร้ายท่านแม่ทัพ)

บทนำ + คู่พระนาง

หลี่หยางเย่ (แม่ทัพใหญ่เว่ยอู่แห่งต้าถัง)

ช่วงชีวิตของชายหนุ่มไม่มีสิ่งใดไม่ประสบความสำเร็จ ยกเว้นเพียงเรื่องของความรัก....หลี่หยางเย่ได้รับสมญานามเป็นถึงแม่ทัพเว่ยอู่แห่งต้าถัง ทั้งที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ชาติตะกูลสูงส่ง เกิดมาบนกองเงินกองทองพรั่งพร้อมด้วยบารมีและบรรดาศักดิ์แต่กับอาภัพในรักยิ่งนัก

ครั้งยังวัยเยาว์....รักครั้งแรกทำให้ชายหนุ่มทุ่มเทสุดกำลัง ปกป้อง เอาใจใส่หญิงงามที่ตนรัก...

แต่ทว่านางในดวงใจกับโหดร้ายสวมหมวกเขียวให้กับเขาก่อนเข้าพิธีวิวาห์เพียงไม่กี่วัน!

จากรักกลายเป็นแค้น ท่านโหวน้อยผู้เพียบพร้อมเฉกเช่นเขาถูกลบหลู่ ดูหมิ่น หยามเกียรติศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย จนต้องกลายเป็นตัวตลกถูกชาวบ้านหัวเราะเยาะ ติฉินนินทา ชายหนุ่มจึงหอบความโกรธแค้นที่สุ่มไว้เต็มอกจนต้องหาที่ระบายมันออกมา! และแล้วสวรรค์ก็เมตตาส่ง 'นาง' มาเพื่อให้เขาได้ชำระหนี้ครั้งใหญ่ที่พี่สาวของนางเป็นผู้ก่อขึ้น ชายหนุ่มจึงสะสางบัญชีแค้น

กับนางอย่างโหดเหี้ยมไร้ซึ่งความปราณี

"อย่าคิดว่ามีสายเลือดเดียวกันกับนางแล้วเจ้าจะกลายเป็นตัวแทนของนางได้...

เจ้ามันก็ไม่ต่างอะไรกับพี่สาวของเจ้า แพศยา ต่ำตม ชั่วช้า ไร้ยางอาย

เสแสร้งแกล้งทำเป็นไร้เดียงสา น่าขยะแขยงยิ่งนัก!!"

เพียงแต่ใดๆในใต้หล้านี้ ช่างน่าประหลาดแท้! เนิ่นนานผ่านไปหลายปี ทั้งๆที่เกลียดแสนเกลียด แต่กับตัดใจปลิดชีวิตนางไม่ลง ทั้งๆที่อยากจะแก้แค้นให้สาสมแต่ทว่าเขากับแอบปวดใจทุกครั้งที่เห็นนางหลั่งน้ำตา....เพียงแต่กว่าจะรู้ใจตนเอง ทุกอย่างก็สายเกินจะแก้ไข....

หวังรั่วอิง

บุตรีคนที่สามของสกุลหวัง นางเป็นเพียงเด็กสาวที่ไม่ประสีประสาทางโลกจึงต้องตกเป็นเหยื่อ

ถูกผู้คนหลอกใช้เป็นเครื่องมือในครั้งนี้ นางกลายเป็นหมากในกระดานจนหัวใจดวงน้อย

โดนเขาทำร้ายทั่งกระหน่ำย่ำยี เจ็บปวดชอกช้ำจนแทบไม่เหลือชิ้นดี

ถึงแม้จะรู้ดีแก่ใจ ว่าชายผู้นี้เย็นชา โหดร้าย ไร้เยื่อใยเพียงใด แต่นางกับโง่เขลายินยอมมอบ

ทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีจนหมดใจ แต่ทว่าความรักของนางให้ดั่งสูญเปล่า

ความสิ้นหวังที่ไม่อาจหนีพ้นจากอดีตเงานางในดวงใจของชายหนุ่ม

ทำให้หวังรั่วอิงตัดสินใจเลือกหนทางสู่ความตายเพื่อที่จะแตกสลายชดใช้หนี้แค้นในใจให้แก่เขา...

"กาลก่อนนั้นท่านเคยเป็นแผ่นฟ้า เป็นท้องนภาสำหรับข้า...

ข้าคนเก่าเคยรักใคร่ ชื่นชม บูชาท่านจนหมดใจ

หากท่านสั่งให้ข้าไปซ้าย ข้าก็คงมิกล้าไปขวา

แต่หลี่หยางเย่ ท่านรู้หรือไม่....

ข้าแต่กาลก่อนนั้นโดนพิษรักของท่านเล่นงานจนดวงตาทั้งสองข้างมืดบอดสนิท

การมองไม่เห็นสิ่งใดเลยเช่นนั้น มันช่างน่าหวาดกลัวเกินไปสำหรับข้า"